Składniki:
Jabłko, kora cynamonowca, liść mięty, korzeń cykorii, trawa cytrynowa.
Właściwości poszczególnych składników:
Cynamon:
Właściwości cynamonu znane były już w starożytności. Działa on wzmacniająco, rozgrzewająco i pobudzająco na układ trawienny, pobudza wydzielanie soku żołądkowego i czynności ruchowe jelit, działa wiatropędnie, napotnie oraz obniża poziom cukru we krwi. Stosuje się go w przeziębieniu, w reumatyzmie, w braku apetytu, w niestrawności oraz w chronicznej biegunce.
Mięta:
Mięta pobudza czynności wydzielnicze żołądka i wątroby, zwiększa ilość soku żołądkowego i żółci, ułatwia trawienie i przyswajanie pokarmów, usuwa nudności, również związane z chorobą lokomocyjną, zapobiega wymiotom. Działa ona rozkurczowo i obniża napięcie mięśni gładkich dróg żółciowych, jelit i dróg moczowych, przeciwdziała zastojom żółci w pęcherzyku żółciowym, umożliwia właściwe przemieszczanie się treści jelitowych i odejście gazów, działa wiatropędnie i przeciwbólowo. Wykazuje ona silne działanie przeciwbakteryjne w obrębie dróg żółciowych i jelit, niszczy bakterie oporne na działanie antybiotyków oraz działa łagodnie uspokajająco, a także napotnie.
Napary z mięty stosuje się w różnych dolegliwościach przewodu pokarmowego, w nieżytach żołądka i jelit, w niedokwaśności, w zaburzeniach trawienia objawiających się brakiem łaknienia, wymiotami, nudnościami, wzdęciami, bólami brzucha, złym trawieniem tłuszczów, nieprawidłową fermentacją w jelitach, kolką jelitową, stanami skurczowymi jelit, biegunkami, zaparciami, a także osłabieniu czynności trzustki. Stosuje się ją również w nerwicach wegetatywnych, w bólach migrenowych, w chorobie lokomocyjnej oraz jako środek uspokajający.
Zewnętrznie mięta służy do płukania jamy ustnej i gardła oraz do okładów w celu ochłodzenia w zapaleniu stawów w reumatyzmie i w nerwobólach.
Mięta może zmniejszać wydzielanie mleka, dlatego stosuje się ją ostrożnie u matek karmiących. Nie stosuje się jej u niemowląt, a dzieciom może być podawana najdłużej przez tydzień.
Korzeń cykorii
Korzeń cykorii pobudza funkcje wydzielnicze żołądka i wątroby, działa przeciwbakteryjnie i słabo moczopędnie. Stosuje się go w utrudnionym trawieniu, w braku apetytu, w nadmiernej fermentacji, w niedoborze kwasu solnego i pepsyny w żołądku, w ogólnym wychudzeniu i w osłabieniu spowodowanym zaburzeniami w przyswajaniu składników pokarmowych, w uszkodzeniu wątroby przez substancje toksyczne.